I fell in love with Kyoto once again!

Zoals ik al geschreven had was ik op mijn verjaardag vertrokken naar Shiga (Kei's thuisprovincie) om van daaruit te vertrekken naar Kyoto met Kei voor vier daagjes. Op 3 januari was ik dan ook al vroeg uit de veren om alles klaar te maken voor het vertrek. We hadden het zo geregeld dat we in het appartementje van Kei's oudste zus Asuka konden blijven slapen, maar eerst zouden we die dag nog een avondje blijven slapen bij Kei thuis alvorens daar heen te gaan. We vertrokken dus eerst naar Kyoto met de auto van Kei's vader, om dekens en een futon af te leveren, zodat we met z'n tweeën konden slapen in het kleine appartementje. Meteen daarna vertrokken Kei en ik op weg naar ons eerste uitstapje in Kyoto van 2013. We besloten nogmaals hatsumoude te doen in het Yasaka schrijn (dat mama zich wellicht nog zal herinneren als "ons schrijn"). Wat een mensen waren er daar! Ik was het gewoon dat er veel mensen waren in Kyoto, maar die dag was het echt verschrikkelijk! Kei en ik wurmden ons door de menigte om een centje te werpen en een gebedje te doen, en vervolgens een voorspelling voor het komende jaar te trekken. Mijn uitkomst bleek: geluk te zijn, dus dat was alvast een goeie!
Eenmaal klaar bij het Yasaka schrijn gingen we op naar de volgende halte: Kiyomizudera ("ook wel de tempel die we toen niet gedaan hadden, en waarvan ik spijt had dat ik niet geweest was"). We gingen natuurlijk niet rechtstreeks, maar wandelden langs de mooie typische traditionele Kyoto straatjes van het gion district en het higashiyama wijkje met traditionele winkeltjes, en geisha's (hoewel we er die dag eigenlijk geen hebben gezien). Eenmaal bij Kiyomizu aangekomen, was het daar ook over de koppen lopen, maar het was het waard: wat een uitzicht vanaf het grote terras! Beneden waargden we ons ook aan het zuiveren van onze handen en mond aan een zeer mooie fontein die in de tuin van de Kiyomizu stond. Eenmaal klaar gingen we weer terug door de oh zo mooie wijk naar beneden, om nog wat rond te wandelen in Gion, en vervolgens de trein terug naar Kei's huis te nemen. Daar werden we weer getrakteerd op een superlekker maal (die ochtend trouwens ook, mijn eerste ervaring met Zouni, groentensoep met mochi er in) en na een lang verhaal weer over Belgié en nog verschillende andere topics besloten we er weer op tijd in te kruipen.
De volgende dag zouden we weer al vroeg op pad gaan, dit keer met bagage en via de trein. We hadden besloten die dag Kyoto in kimono te beleven, en aangezien Kei dat ook wel zag zitten toen we het er de vorige dag over hadden, waren we vastbesloten (ondanks de kou, Kyoto was kouder dan verwacht) in kimono rond te lopen. Nadat we de bagage hadden afgezet op het appartement van Asuka, gingen we regelrecht naar het winkeltje waar we de kimono konden huren (dat hadden we trouwens de dag ervoor opgezocht via de computer). Eenmaal daar aangekomen werden we meteen hartelijk ontvangen, en kregen we de opdracht een overjas die we over de kimono zouden dragen uit te kiezen. Vervolgens mochten we ook de kimono zelf, en de obi, en ook nog de tas die we zouden dragen kiezen. In een mum van tijd werden we in de kimono gehesen, en ook ons haar werd opgestoken, wat een ervaring! Klaar om te vertrekken en ons een weg te banen door de stad, in kimono vertrokken we op pad. Op het plan stond eerst Het gouden paviljoen, want dat had Kei nog niet gezien. De bus was zoals altijd overvol en dus best moeilijk om te staan in kimono, maar onderweg werden we overladen met complimentjes dus dat was fijn. Na het kinkakuji gingen we verder naar het Kita no Tenmangu schrijn, waar het ineens begon te sneeuwen! wij dus even geschuild, en toen het voorbij was zetten we onze tocht verder naar het Ginkakuji (het zilveren paviljoen). in tegenstelling tot zijn gouden variant is het zilveren paviljoen niet bedekt met een zilveren laagje, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend. Ook de tuin was enorm mooi, en zeker een gepaste omgeving om in kimono rond te lopen. Aangezien het toen al redelijk laat werd (we moesten immers onze kimono terug afgeven om half 7) besloten we nog een klein stukje van de filosofenwandeling te doen, om vervolgens op ons gemakje terug te keren naar huis. Nog even door de overdekte winkelstraat geslenterd, op zoek gegaan naar eten, en ons genesteld in het appartementje. om vervolgens nog wat te babbelen, ons op te frissen en te gaan slapen. Ik heb die dag wel zo'n 10 keer gezegd: wat fijn om in kimono rond te lopen, ik wil iedere dag een kimono aan! Het was echt geweldig leuk, maar ook geweldig koud, maar: wie mooi wil zijn moet pijn lijden he ;)