aangekomen, en wat een begin!

Hier ben ik dan weer, veilig aangekomen in Kyoto met de mammie. Maar wat een reis was me dat, pfoeh!
donderdag 13/9 vertrokken we al vroeg naar de luchthaven, zodat we er zeker op tijd zouden zijn ondanks de files. Na te zijn opgestaan volgde het emotionele afscheid van Stijn, die ik de komende 5 maanden zou moeten missen. We zouden hem afzetten bij zijn thuis nadat hij zo goed als de hele zomer bij ons had gelogeerd. Hij zou diezelfde dag zij ingangsexamen hebben voor Juweelontwerp aan de phl. Papa bracht ons naar zaventem, na een kort (zeg maar geen afscheid) van zijn kant, vertrokken we naar ons eerste vliegtuig.
Op het eerste vliegtuig ging alles goed goed, lekker eten maar wel kreeg k last van hoofdpijn op t einde. Maar toen kwam het echte werk: we moesten we overstappen in zeven haasten in Abu Dhabi..
Konden natuurlijk niet meteen vinden waar we moesten zijn, plus m'n kleine koffertje wilde zijn hendel er niet meer uit, dus ik moest het hele pokke end dat ding dragen.Toen kwamen we bij de balie, zei de vrouw die er stond: deze vlucht gaat naar Beijing
en wij zeiden: nee we moeten naar Nagoya.
Ze wees ons terug naar een andere balie waar we t moesten gaan vragen, bleek dat het vliegtuig stopte in Beijing, en dan weer opsteeg met nieuwe passagiers terwijl wij moesten blijven zitten.
We haastten ons naar de gate, en kwamen gelukkig op tijd aan.
Toen dat vliegtuig in, weer eten.. we waren ondertussen al stikop,
probeerden te slapen, maar dat lukte natuurlijk voor geen meter..
Dus toen werd het ochtend (14/9), stopten we in Beijing, en gingen na nog vertraging eindelijk weer door naar Japan.
Wij dus al half geradbraakt, op naar Kyoto.. eerst gaan vragen hoe en wat we moesten doen aan de informatiebalie.
Moesten eerst naar Nagoya station met de stoptrein, en toen van Nagoya nr Kyoto met de shinkansen.
Je wil niet weten hoe dat ging.. Die kut blauwe koffer (een van de twee grote koffers die we mee hadden van 23 kg) was niet te tillen, en moest ik dus duwen op die snertwieltjes, waarvan er eentje het uiteindelijk begaf en het voor geen meter meer ging.
Dat kleine koffertje (nog steeds niet gemaakt) moest op de grote zware koffer (waarvan het handvat ook redelijk klem zat en moeilijk te bewegen was), plus dan nog dat koffertje van mama,
je kan je al voorstellen hoe dat gegaan was..
Ik gings steeds maar tickets bestellen aan de automaten terwijl mama bij de koffers bleef, want anders moesten we weer heen en weer met die k*tbagage.
Wij dus de shinkansen op met die koffers (voor zover dat vlot ging met die minideurtjes), en er weer uit natuurlijk..
Gelukkig was er een hele vriendelijke man die ons hielp met dragen, en ons toen helemaal naar de uitgang begeleidde en een kaartje tekende voor de taxichauffeur! echt lief!
Toen we beneden waren was er weer een man die zag dat we aan het klungelen waren, en die wilde ons ook helpen (toen begaf het wieltje van de blauwe koffer het, die we dus ook niet meer konden duwen).
Vervolgens gingen we de taxi in, die had nog nooit van het hostel gehoord, wilde bellen maar zei dat ons telefoonnr niet klopte.
Na veel zevenen en zessen vond hij dan toch eindelijk het district op de kaart, en bracht hij ons er heen.
Zo doende raakten we er dus eindelijk.. helemaal uitgeput, en volop besloten dat een nieuwe koffer te kopen om die blauwe te vervangen het eerste zou zijn wat we de volgende dag zouden doen.
Het buurtje waar we nu zitten maakt echter dat we die stomme reis al zo goed als vergeten zijn. Het is er echt heel leuk, supergezellig! Overal kleine restaurantjes in traditionele stijl, winkeltjes en noem maar op! Ook een grote winkelstraat met modernere en ook duurdere winkels verderop, met aan het eind van die straat een prachtig schrijn! Het is stervensheet buiten alsof ze de kachel hebben aangezet op volle toeren, en er is bijna geen zuurstof in de lucht. Hoewel mama en ik zonnekloppers a volonté zijn, hebben we vandaag, 15/9 vaak de schaduw opgezocht. Oh ja, wat nog echt erg is, is het feit dat het hier al om 6 zo goed als donker is!
Maargoed, eerst verder over 14/9: we gingen dus op zoek naar wat te eten toen we ingehuisd waren in het hostel. Eerst wat rondgelopen in dat leuke geisha buurtje (zelfs enkele geisha's en ook gewone vrouwen in kimono tegengkomen) en toen vonden we uiteindelijk een schattige kleine sushibar, waar de versgemaakte sushi in schoteltjes voor je neus voorbij komt op een roteerschijf. Heel erg lekker, en zeker voor herhaling vatbaar!
Daarna hebben we nog even langs de kant van de rivier gezeten, die dicht bij ons ligt, en toen zijn we ons bedje in gekropen.
De volgende dag (15/9) gingen we rond 10u de straat op, op zoek naar een bakker.. uiteindelijk vonden we een soort van supermarkt die ook gebak verkocht, en daar kwam ik weliswaar al meteen Melonpan (meloenbrood) tegen, joepie! De broodjes aten we op in een park naast een dichtbij gelegen schrijn, dat we meteen na het ontbijt bezochten. Echt prachtig was het daar! Ook kleine winkeltjes binnen het domein die allerlei good-luck charms verkochten, en ook speldjes en andere prullaria. We besloten de aangrenzende winkelstraat af te wandelen, en kwamen zo (nadat we de rivier weer waren overgestoken) uit op de Champs elysées van Kyoto (hoewel die eerste nog best wel jaloers zou kunnen zijn op die van Kyoto), vervolgens kwamen we uit in een overdekte markt waar ze al het eten verkochten dat je je maar kon inbeelden. Veel dingen waarvan ik ook niet eens wist wat het zou kunnen zijn, die Japanners toch, ze blijven je verbazen!
Trouwens, ook de overdekte markten in Frankrijk zouden aan deze markt een voorbeeld kunnen nemen: ook hier stonden prachtige houten gebouwtjes, en alles was er zo netjes, ondanks de massa mensen die er iedere dag voorbij loopt. Ook bij die markt waren er verschillende drogisterijen, kledingzaken en ook zeer kleine maar übergezellige kimono/yukata winkeltjes. Ik hoop dat ze die ook in Matsumoto hebben, want ik ben zeker van plan een yukata te kopen!
Mama heeft zeker zes keer gezegd: wat is het hier leuk! en wat is het hier mooi! Dus voor ieder die vreest dat ik misschien zou willen blijven plakken in Japan, ik denk dat jullie misschien nog een kandidaat in spe kunnen verwachten :P. Wat ook heel leuk was aan die overdekte markt, die overigens uitmondde in een overdekte winkelstraat, was dat er tussen de winkels ook schrijnen en tempeltjes verspreid lagen: een oase van rust tussen al die drukte, zalig!
Ook gingen mama en ik op zoek naar een tempel die redelijk in de buurt van de grote/dure winkelstraat lag, en wat we vonden was de zoektocht zeker waard! Een supergrote tempel, midden in de stad, versierd met bladgoud en houten krullen, een grote boeddha omgeven door goud aan de binnenkant, en natuurlijk ook tatami vloeren. Iedere keer als we een schrijn of tempel binnen liepen volgde dezelfde procedure: handen zuiveren aan een fonteintje aan de ingang, en schoenen uit als je de trappen op ging en het heiligdom binnentrad. Moe maar voldaan liepen we vervolgens terug naar ons hostel, om on even op te frissen, en voor de tweede maal weer op zoek te gaan naar een (hopelijk geslaagde) maaltijd. Die kwamen we na even zoeken gelukkig tegen! In een soort van "all you can eat within 90min" restaurantje. Best wel leuk! We hebben ons volgepropt met weet ik veel wat het was! Mama zei ook: "god weet wat hier in zit, maar het is wel lekker" haha!
Toen daarna hebben we nog wat rondgekuierd bij de straatjes rond de rivier, en ineens hoorden we muziek naast de rivier,
een plaatselijk bandje was aan het optreden, jazz gemixed met japanse rap, echt leuk!
Ze werden afgewisseld door straatartiesten die speelden met vuur, maar dat stelde jammer genoeg niet echt zo veel voor..
Toen we terug liepen naar ons hostel, stond er ook nog een bandje naast het station aan de overkant van ons hostel, en daar zijn we ook nog even blijven staan, vervolgens zijn we moe maar tevreden ons bedje in gekropen.