Off to Matsumoto

Vanmorgen waren we al vroeg uit de veren om uit te checken bij ons hostel (waar we voor het gemak ook de oude koffer hadden achter gelaten zodat die met het grof vuil mee kon), en vertrokken we op pad naar Matsumoto.
We gingen eerst weer met de shinkansen terug naar Nagoya, om daar over te stappen op de trein naar Matsumoto. Het was een treinrit van ongeveer twee uur die ons voerde door verschillende dorpen, steden, bergen, en langs verschillende bergrivieren.
Nadat we aangekomen waren, besloten we ook een taxi te nemen naar de ryokan waar we zouden verblijven tot maandagochtend. De ryokan lag een beetje uit het centrum van de stad, maar aangezien Matsumoto niet zo groot is als Kyoto, vallen de afstanden hier nogal mee.
Toen we aankwamen zagen we een schattig klein hotelletje liggen, met lampionnetjes aan de buitenkant, een oude dame aan de receptie, en de mooiste kamer die je je ooit kan inbeelden! Na uitgelegd te hebben aan het vrouwtjes dat we online een reservatie hadden gemaakt (duurde even voor ze alles snapte, maar gelukkig stonden we in het register) werden we naar onze kamer geleid. Het was een typisch japanse kamer: tatami op de grond, matrassen erop en yukata om in te slapen, joepie!
Nadat we even op de kaart van Matsumoto hadden gekeken wat er zoal te zien is in de buurt, vertrokken we op pad.
We kwamen langs tempeltjes, schrijnen, de beroemde waterput van Matsumoto waar verschillende inwoners hun watervoorraad komen aanvullen enz. Bij die waterput kwamen we overigens een oude monnik van de tempel in de buurt tegen, die erop stond ons een druivensapje in het cafe naast zijn tempel te betalen. Na een korte babbel oveｒ mijn jaar in japan, en over hoe fijn hij het wel niet vond dat hij ons was tegengekomen, en dat ik zeker nog moest terugkomen besloten we op te stappen. (ik wist namelijk niet goed waar hij heen wilde, hij had het steeds over verbondenheid en over dat ik met zijn zoon moest praten omdat die me kon helpen met japans omdat hij ook engels kon, was ik al bang dat hij me misschien zou willen koppelen. Dus zei ik voor het gemak maar dat ik een vriendje in belgie had). We gingen verder naar een klein, maar schattig winkelstraatje met typische zwart/wit architectuur, en vervolgens liepen we door naar een miniatuurversie van de geishawijk uit Kyoto. Dus als ik Kyoto begin te missen, kan ik altijd even teruggaan naar dat straatje.
Na nog wat rondgekuierd te hebben in Matsumoto besloten we dit keer als avondeten te gaan voor een japanse hamburger.
Aangezien we toch nog een redelijke wandeling terug voor de boeg hadden, besloten we daarna maar weer terug te gaan naar de ryokan.
Toen ik daar een douche wilde nemen, stond me nog een aangename verrassing te wachten: de badkamer was traditioneel Japans! Wat een superleuke ervaring om naast te kunnen slapen in Japanse stijl, ook nog eens jezelf te kunnen wassen in Japanse stijl! Toen we gingen slapen werd er ook nog vuurwerk afgeschoten nabij de rivier waarlangs de ryokan is gelegen, onze eerste hanabi van de zomer, die net op tijd gedaan was, want daarna zou het beginnen te regenen en niet meer ophouden tot de late namiddag van de volgende dag.