enjoying ukiyo-e and the spring weather

Wat een week deze week! De lente was echt doorgebroken! Hoewel er na het “terrasjesdagje” nog veel mooi weer was voorspeld, stond er jammer genoeg ook veel wind, waardoor het telkens niet zo heel warm aanvoelde. Maar het was in ieder geval wel een stuk beter dan de week ervoor, want toen was het nog erg koud. Wat een dag en nacht verschil!
Aangezien het weer nu meer uitnodigde om op pad te gaan, weg van dat constante binnenzitten, had ik besloten ook eindelijk eens naar het ukiyo-e museum van Matsumoto te gaan. Het museum staat bekend om het feit dat het de grootste prentenverzameling van heel Japan bezit, en aangezien mijn thesisonderzoek ook te maken heeft met het onderzoek naar bepaalde ukiyo-e vond ik het een must langs te gaan, zeker omdat het museum zo dichtbij was! Aan de andere kant lag het museum ook wel een busrit verwijderd van Matsumoto, en ook helemaal in “the middle of nowhere” (hoe ze dat volhouden is voor mij wel een raadsel), dus was het niet zo heel toegankelijk om naartoe te gaan, vandaar dat het ook zo lang duurde voor ik er geraakte. Maar nu ik de weg weet, en ook weet dat het niet zo heel ver is, kan ik er zeker nog naartoe voor verder onderzoek! Ik had Priscilla meegevraagd, aangezien alleen ook maar zo alleen is, dus nadat ik de dag ervoor had gevraagd aan de mensen bij de busterminal hoe ik het beste zou gaan, gingen we samen op pad naar het museum. De tentoonstelling in het museum was eigenlijk best wel klein, niet veel werken werden getoond, maar gelukkig wel een hele hoop bekende werken, en werken die ik zeker goed kon gebruiken voor het onderzoek van mijn thesis. Aangezien foto’s maken toegestaan was, heb ik me dan ook helemaal uitgeleefd, en van alles wat ook maar een beetje bruikbaar leek, een foto gemaakt. Het museum had ook een shop met handgedrukte reproducties van zeer hoge kwaliteit (natuurlijk ook wel voor een mooi prijsje, maar dat is logisch), dus als ik besluit voor ik weg ga mezelf een ukiyo-e aan te schaffen, weet ik waar ik moet zijn!
De volgende dag (9 maart) zou het dan eindelijk zo warm worden als er al 3 dagen was voorspeld door het weerbericht (maar door sterke wind was het vaak kouder, en minder aangenaam). Er was namelijk geen wind, de lucht was knalblauw, een ideaal dagje dus om naar buiten te gaan en buiten te leren. Priscilla had die dag een interview in de stad, op een pleintje met een paar bankjes en boompjes. En aangezien ik gezegd had dat ik zou komen luisteren, had ik me daar op een bankje in de zon geïnstalleerd, met wat leermateriaal. Het was zalig in de zon, en terwijl ik luisterde naar de uitleg, kwam er ook nog een mevrouw aan me vragen of ik niet op de foto wilde voor de free paper van Matsumoto. Ik dus maar toegestemd, dus volgende maand ga ik eens op zoek naar dat boekje om te zien hoe het geworden is, spannend. Ik denk dat het die dag wel zeker 20 graden is geworden, wat een zalig weer! Ik heb nog tot 5 uur buiten gezeten, wat zeer uitzonderlijk is als je bedenkt dat de zon onder is om half 6, en het verschil in temperatuur tussen 3 uur ’s middags en 5 uur ’s avonds best wel kan oplopen tot zo’n 7 graden verschil! Wat een verademing, zo’n lenteweek na een hele winter vol kou. Volgende week wordt het terug wat frisser, maar in ieder geval rond de 10 graden, en geen 2 graden meer overdag. Laat maar komen zou ik zo zeggen, dan kunnen de bloesems opengaan, en wie weet staat alles dan helemaal in bloei als ik naar Hiroshima vertrek, joepie!