Time for some Jazz!

Zoals ik in mijn vorig verslag al had geschreven had Taro (de jongen van de Jazz club) me uitgenodigd om met hem en nog twee andere meisjes een bandje te vormen, om vervolgens op te treden aanstaande zaterdag 28/10 in het cafeetje genaamd "Tully's coffee" dicht bij het station. Maar daarvoor moesten we natuurlijk repeteren, dus had hij me gevraagd afgelopen vrijdag te repeteren in een van de oefenruimtes op de campus. We hadden voor de les afgesproken, dus ik had zo'n anderhalf uur de tijd om te oefenen. Taro nam me mee naar een klein, afgelegen soort van mini prefablokaal dat net groot genoeg was om een piano in te zetten, en twee tot drie mensen te kunnen laten staan. Toen vervolgens Ezure (het meisje dat met mij mee de zang doet) aankwam, konden we beginnen. (het meisje dat de bas doet had les, dus repeteren met haar ging niet)
Taro vroeg meteen welke liedjes ik leuk vond, en welke ik wel zou willen doen, dus ik zei meteen al "Ipanema" en "over the rainbow". We begonnen meteen, en na de eerste liedjes waren zowel Taro als Ezure onder de indruk (net als ik van hen, wauw! ze lijken me echt constant met muziek bezig te zijn, en dat zie je ook). Al snel begonnen we verschillende liedjes uit te zoeken voor het optreden en die al in te oefenen. Ik vond het zo leuk om eindelijk weer eens te kunnen zingen na drie jaar, en kijk bijgevolg ook echt uit naar het optreden!
Nog beter nieuws zou er de dag erna komen. Ik werd namelijk door de leden van de Jazz club uitgenodigd om mee te gaan naar het schoolfestival in Nagano. Daar zit namelijk de afdeling wetenschappen en pediatrie van Shinshu university, en zij hielden dit weekend hun schoolfestival. Ook in Nagano zit er bijgevolg dus een jazz club die nauwe banden heeft met de club van Matsumoto campus. Aangezien ik niet goed wist hoe ik er moest geraken echter, had de president van de club (Fukunaga) me beloofd dat hij me zou meenemen met de trein, zodat ik niet alleen hoefde te gaan.
Zaterdag stonden we dus aan het station om te vertrekken naar Nagano. Na eerst de trein gemist te hebben (we zaten nochtans op het perron, maar blijkbaar was de trein helemaal aan de andere kant gestopt en weggereden zonder dat we het door hadden, haha) gingen we dan met de eerstvolgende sneltrein naar Nagano. Daar aangekomen vertelde Fukunaga me dat het festival pas om 4 uur zou beginnen, en tot laat in de avond zou doorgaan. Gelukkig verzekerde hij me dat we zeker op tijd de trein terug zouden nemen naar huis, en met de auto naar het station gebracht zouden worden (aangezien er geen bussen meer reden).
Omdat we dus te vroeg waren, besloten we eerst naar de Zenkoji tempel (blijkbaar de beroemde trekpleister van Nagano) te gaan. Erg gezellig daar! De straat voor de tempel was echt in typische Kyoto stijl wat me deed denken aan de tijd die ik met mama beleefd heb. na wat rondgewandeld te hebben, besloten we dan maar op ons gemakje richting de unief te vertrekken. Daar aangekomen was er nog niet veel beweging te bespeuren. Ook Taro was er en vroeg meteen of ik niet wilde meedoen vanavond. ik was eerst verrast, hoezo meedoen? Maar blijkbaar hadden de leden van de jazz club daar niet echt optredens met verschillende bands gepland (in tegenstelling tot wat onze club gaat doen op ons schoolfestival), maar mocht je gewoon vrij en wanneer je wilde zelf meedoen met diegenen die op dat moment zin hadden om te spelen. Een beetje onwennig antwoordde ik Taro dan ook maar dat ik er over zou nadenken.
Aangezien het nog even zou duren voor iedereen zou beginnen met optreden besloten Fukunaga en ik op zoek te gaan naar avondeten, en met nog een paar andere jongens vertrokken we op stap. Eens we terug waren, was de sessie (zoals dat wordt genoemd door de leden) al begonnen. Fukunaga besloot meteen mee te doen, en kroop achter de drums, ook Taro leefde zich uit op de piano en later ook zijn viool. Wat was iedereen goed! Zo leuk, en zo'n goeie muziek!
Het gerucht dat er een buitenlans meisje als nieuwkomer in de club was gekomen, en dat ze "echt wel goed kon zingen" (volgens Taro, die tijdens de repetitie wat had opgenomen en dat aan iedereen liet horen) verspreidde zich als een lopend vuurtje, en verschillende mensen kwamen aan me vragen of ik ook niet wilde meedoen. Ik, zelf ook aangestoken in mijn enthousiasme door die leuke jazz muziek, besloot dan maar met Yukari (de vriendin van Kei uit de jazz club, speelt trombone) op te treden. We begonnen met Summertime, en vervolgden met Ipanema, en het was geweldig! Ik kreeg enorm veel applaus (zeker omdat er maar weinig mensen echt zingen in de jazz club, de meesten spelen een instrument), iedereen was enorm enthousiast, en vooral, ik was zo blij dat ik eindelijk weer eens kon optreden voor een publiek en de liedjes kon zingen die ik het allerliefste doe!
Kort daarna moesten Fukunaga en ik jammer genoeg de trein weer terug nemen naar huis, maar onderweg kwamen we nog een mooie afsluiter van deze geweldige dag tegen. De trein stopte op een heuvel waar je een adembenemend uitzicht had over de lager gelegen steden die in het donker werden opgelicht door talloze straatlampen. Het was prachtig!
Toen we uitstapten in Matsumoto moesten we wel nog het hele eind met de fiets doen, maar omdat Fukunaga's dezelfde richting als ik uit moest, hoefde ik gelukkig niet alleen te fietsen.
Moe maar voldaan kwam ik eindelijk thuis terug aan, wat een zalige dag was dat!
Ik hoop echt dat het optreden aanstaande zaterdag even leuk zal worden, en ik kijk er enorm naar uit! Hopelijk zullen er daarna nog verschillende gelegenheden komen waar ik me weer kan uitleven.