meetings in Tokyo

Dag 3 in Tokyo, en deze keer hadden we afgesproken met Nozomi, een meisje dat bij mij op school als buitenlandse student was gekomen toen ik op het 5e middelbaar zat, en die ik sindsdien niet meer had gezien, maar waar ik af en toe wel contact mee had.
Aangezien Stijn voor school nog een museum moest bezoeken, hadden we besloten alvorens met Nozomi af te spreken, eerst naar dat museum te gaan. Maar toen we er aankwamen, bleek het museum dicht te zijn wegens onderhoud tot april! Dus moesten we op zoek naar een ander museum, in Ueno. Het museum was niet zo groot, dus we waren redelijk snel klaar, en besloten met Nozomi af te spreken aan het park van Ueno. Eenmaal Nozomi was aangekomen, liepen we door straatjes die wel wat weg hadden van de openluchtmarkten van Parijs. Nozomi als echte Japanse vroeg natuurlijk ook meteen of ik al ooit Purikura (die kleine fotootjes) had gedaan, waarop ik volmondig ja zei, maar Stijn had er nog geen ervaring mee, dus nam ze ons meteen mee om er te gaan maken. Vervolgens besloten we van Ueno naar Akihabara te wandelen. kihabara is het district bekend om zijn electronica, "maids" (meisjes in sexy meid costuum die flayers uitdelen) en natuurlijk ook otaku (mannen die een beetje té enthousiast zijn over bepaalde vrouwelijke figuurtjes in manga of anime). Daar besloten we ramen te eten in een leuk klein restaurantje. En nadat we wat hadden rondgewandeld in Akihabara, bracht Nozomi ons naar een wijkje genaamd Daikanmachi? In ieder geval een hele fancy wijk met kleine winkeltjes tussen huisjes. Daar gingen we naar een heel fancy cafe, waar we (veel te dure, maar wel lekkere) cake met thee hebben gehad. Na daar een tijdje te hebben gezeten en gebabbeld, gingen we terug naar het station waar onze wegen weer scheidden, en besloten Stijn en ik als avondwandeling nog wat rond te lopen in Ueno alvorens we weer naar ons hostel gingen.
De volgende dag had ik afgesproken met Takagi sensei, een professor aan de Bunka josshi daigaku in Shinjuku, wiens onderzoeksonderwerp Japonisme in België is. Aangezien haar onderzoek zo dicht aanleunt tegen het mijne, besloot ik met haar af te spreken, om haar te vragen of ze mijn thesis zou willen begeleiden. Aangezien de afspraak pas vanaf half 2 was, hadden we voor die tijd nog even tijd om rond te lopen in Shinjuku. Deze wijk is eerder de "werk wijk", met veel hoge gebouwen waar bedrijven in zijn gehuisd. Maar ook is deze wijk bekend om zijn straatjes met camera's en andere electronica. Het is dan ook hier dat we onze übergeweldige polaroid zijn tegengekomen! (hij is lichtgeel!) We waren meteen verliefd, en besloten hem dan ook te kopen. Vervolgens gingen we naar de universiteit, waar ik met Takagi zou babbelen voor 2 uur lang. Ondertussen Takagi Stijn gestuurd naar een plekje in de unief, waar hij een uitzicht kon vinden over de hele stad. En aangezien het niet zo heel koud was, kon hij vervolgens op de bankjes buiten genieten van de zon.
Eenmaal klaar met ons gesprek, stopte ze me ook nog 2 kaartjes toe van de kimonotentoonstelling van de unief, waar we dan ook heen gingen. En toonde ze ons ook nog een heel fancy departmentstore waar ze in de kelder echt supermooi en wellicht ook heel erg lekker eten maakten en verkochten. Na vervolgens nog wat te hebben rondgewandeld in Shinjuku (en ook kleren voor Stijn te hebben gevonden) besloten we onze avond af te sluiten met opnieuw lekkere kaiten sushi, om vervolgens terug te keren naar Asakusa, waar we nog wat rondwandelden bij de Sensoji, deze keer gehuld in de nacht. Een mooie afsluiter voor onze laatste nacht in Tokyo.
De volgende ochtend zouden we terug naar Shinjuku, om Stijn te tonen waar de bus zou aankomen, en hoe hij zou moeten lopen tot aan het station, waar hij kaartjes moest kopen enzovoort, zodat zijn terugreis naar de luchthaven vlot zou verlopen. Vervolgens namen we de trein naar Matsumoto, waar we rond 3u 's middags aankwamen. We moesten helemaal te voet naar mijn appartementje, maar gelukkig scheen de zon. Daar pakten we rustig alles uit, en konden we even op adem komen vooraleer we naar Shinano no teppen zouden gaan, waar we hadden afgesproken met vrienden om te gaan eten, zodat ze met Stijn kennis konden maken. Jammer genoeg kwam er niet echt iemand opdagen, dus waren Stijn en ik gezellig alleen (met Priscilla die er aan het werk was, en af en toe met ons kwam praten). Om half 10 kwam Taro dan wel nog langs, want die had eerst vioolles, en zei dat hij erna zou komen. Even later was Priscilla ook klaar met werken, en hebben we met z'n vieren nog wat zitten babbelen tot we naar huis gingen. Taro was zo lief om ons af te zetten voor m'n appartement, dat was een meevaller, want het was koud, en ver om te wandelen tot thuis. Moe maar voldaan kropen we in mijn bedje, klaar om de volgende dag Matsumoto te verkennen.